Sieah ocenia freshmanów XXL [Vol.2]

Drugi raz już będzie mi dane ocenić raperów namaszczonych przez prestiżowy amerykański magazyn na "the next big thing". Od razu powiem, że edycja 2013 jest statystycznie lepsza niż ta z 2012 roku. Jest też bardziej różnorodna i mniej przewidywalna. Głupio trochę, że nie wiedziałem, kim jest Logic, głupio, że machinalnie skreśliłem Kirko Bangza jako niewartego uwagi, i głupio, że podejrzewałem Angel Haze o podobieństwo do wyjątkowo irytującej Iggy Azaleii. No, ale trochę się osłuchałem, dosłuchałem, przypomniałem sobie parę rzeczy i mogę już w miarę rzeczowo powiedzieć wam, kto jest kim, i kto będzie kim za kilka lat. Pobawię się we wróżkę i przepowiem, kogo z nich jaka kariera czeka.
Wrócę też do edycji z roku 2012 i zobaczę, czy miałem rację przy naszkicowanych wtedy charakterystykach.
A jak tego ci jeszcze mało, to na końcu wytłumaczę, dlaczego opłaca się wlewać Starogardzką do butelki po czarnym Smirnoffie.

Na wstępie warto zauważyć pewien interesujący socjologicznie fakt- zazwyczaj wyrazem poprawności politycznej jest (czy może raczy był) pojedynczy murzyn w obsadzie serialu/filmu, obecność takowego jeszcze do niedawna była traktowana jako wielki sukces tolerancji. W hip hopie sprawy lubią same z siebie stawać na głowie i w wypadku Freshmanów nie może być inaczej- białasy są tu rzadkością i przyciągają sporo uwagi, nie ma co ukrywać, czarni dalej dominują w tym gatunku i być może dlatego jeszcze się on całkowicie nie stoczył.

Co ciekawe, prezentując na okładce freshmanów, redaktorzy XXL postanowili postawić kontrowersyjną tezę, konkretnie taką, że być może jest to najlepsze takie zestawienie w historii tegoż. Patrząc na poprzednie edycje, mogą mieć po części rację. Żeby było wszystko jasne, nie wierzę, by którykolwiek z Freshmanów zrobił taką sprzedaż, jak Kendrick, J.Cole, Wiz Khalifa, Macklemore czy B.o.B. Patrząc jednak na tegoroczne zestawienie świeżaków jak na płytę z rapem, to wydaje się, że jest mniej... wypełniaczy.
Spójrzmy bowiem na każdą edycję w latach poprzednich pod tym kątem, a dojrzymy ich zawsze paru:

2008- Rich Boy, Gorilla Zoe, Young Dro, Plies
2009- Mickey Factz, Blu and Charles Hamilton
2010- Pill, OJ da Juiceman, Donnis
2011- Lil Twist, YG
2012- Kid Ink, Don Trip, Roscoe Dash

W odcinku z roku 2013 wypełniaczem wydaje się zaledwie jeden z nominowanych, możecie się domyśleć, który, bo Keefa, jako grzecznościowej nominacji, nie ujmuję w ostatecznym rozrachunku. Nie wierzę panom z XXL, że Keef znalazł się w zestawieniu jeszcze przed wydaniem płyty i problemami prawnymi. Nie ma wg mnie sensu rozbudowywanie posągowej 10-ki o jakieś "honorowe wspomnienia"... no, ale w końcu to ich piaskownica, ich zabawki. Dostaję gotowy produkt, moim zadaniem jest go ocenić, co też niniejszym pozwolę sobie zrobić, jednocześnie stosując wspomnianą wyżej zasadę wziętą z oceniania płyt.
Po tym błyskotliwym i na pewno i fascynującym wstępie mogę przejść do sedna.

Nieocenieni


Travi$ Scott

Czego słuchałem: Pojedynczych tracków, bo koleżka niczego, przynajmniej jako Travi$ Scott, nie wydał
Zasłynął: Występami na „Cruel Summer”- zarówno udzielił się jako raper, jak i producent.
Podobny do: Ciężko powiedzieć, może Big Sean? Dużo osób porównuje go też do samego Kanyego.
Zalety: Nie dał się poznać na tyle dobrze, by to stwierdzić…
Wady: jw.
W 2014: Tego najstarsi górale, najmniej przekupni politycy i i najbardziej utalentowani piłkarze z Arki Gdynia nie wiedzą… ma dwa kontrakty, producencki u Kanyego, normalny płytowy u T.I., perspektywy są, zobaczymy, jak je wykorzysta. Ja nie podejmuję się tu czegokolwiek przepowiadać.

Ocena 2/5

Chief Keef

Trinidad Jame$

Czego słuchałem: Don't Be Safe (ocena 3/5), Finally Rich (ocena 3/5)
Zasłynęli: Keef- problemami z prawem i chęcią zdzielenia Lue Fiasco po ryju, Trinidad jeszcze niczym.
Podobny do: Waka Flocka, Gucci Mane
Zalety: Na pewno chłopaki mają dobre ucho do bitów. Nie zdziwiłbym się co prawda, jakby Keefowi bity dobierał opiekun prawny albo najstarszy wiekiem osobnik w studiu nagraniowym, ale nie ma co się kreować na krytykanta i mówić, że dwa wyżej wymienione projekty nie banglają ładnie w samochodzie. "All Gold Everything" i "I Don't Like", któremu "i don't like" nie powiedział przecież sam Kanye, to istotne markery na mapie muzycznych wydarzeń roku 2012.
Wady: Ano takie, że dwójka ta faktycznie zasługuje na dwójkę, przy nich Young Jeezy i Rick Ross to, odpowiednio, Zenon z Kition i Epikur (skoro panowie się nie lubią, to wypadało zapodać wrogie sobie szkoły filozofii). Pozostaje chyba wierzyć, że z wiekiem trochę jednak zmądrzeją, bo natłok głupoty jest tu przerażający. Niby rap potrzebuje odmóżdżających wykonawców, ale nawet bez Keefa i Jame$a mamy ich już wystarczająco, panowie nie trafiają w lukę na rynku.
W 2014: Kurz opadnie, chwilowy, głównie internetowy buzz minie, i panowie przepadną marnie. Za rok, w 2014, 07.04 dokładnie, nikt już nie będzie pamiętał, kim są.

Ocena 3/5

Joey Bada$$

Czego słuchałem: 1999 (ocena 3,5/5), Rejex (oceny nie ma, bo to odrzuty, ale jak chcecie wiedzieć, to byłaby to bardzo, bardzo niska ocena)
Zasłynął: Przegranym beefem na Twitterze z Lil B.
Podobny do: Evidence
Zalety: Taaaa.... Joey. Mam z nim problem. Wszyscy dookoła zachwycają się tym, że przywraca hip hop do korzeni, że słuchając "1999" mają wrażenia, że to 1994 rok i jutro wyjdzie "Illmatic", że na tym tejpie słychać starą, dobrą, nowojorską szkołę. Więc tak, jeżeli faktycznie brakuje ci tych rzeczy w dzisiejszym hip hopie, z jakichś powodów nie możesz zaakceptować jakichś bardziej charakternych klasycznych projektów (Apathy, OC & Apollo Brown, Vakill, Purpose & Confidence, nawet tegoroczny Czarface), to powinieneś spróbować z Bada$$-em, tym bardziej, że muzycznie „1999” w istocie spełnia swoje zadanie.,...
Wady:… ale jeżeli, podobnie jak ja, alergicznie reagujesz na usypiających głosem i flow, nieciekawych tekstowo raperów, nie czyniących fajerwerków w kwestii techniki, konceptów, nie grzeszących charyzmą i charakterem, to omijaj Joey'a z daley'a. Jeżeli koniecznie chcesz się nudzić przy klasycznych rapach w 2013 roku, to czemu nie wybrać tego, co proponuje np. Termanology?
W 2014: Nie sądzę, by był wielki popyt na raperów z manierą Bada$$a. Pozostanie legendą podziemia i jednym z tych, którym Dj Premier łaskawie dał swoje odrzuty z 1997 roku, ku ekstazie truskulowców ("Unorthodox" jest naprawdę obrzydliwy).

Ocena 3,5/5

Kirko Bangz

Czego słuchałem: Progression 2: A Young Texas Playa (ocena 4/5), Procrastination Kills 4 (ocena 3,5/5)
Zasłynął: Denerwowaniem ludzi swoim wyciem.
Podobny do: Drake
Zalety: Jedno z najbardziej pozytywnych zaskoczeń tego zestawienia. Kirko Bangza znałem z doprawdy podłych featuringów u innych raperów, gdzie raczył nas rozwleczonym, rozmemłanym i irytującym autotune'em, możecie więc sobie wyobrazić, jak niechętnie podszedłem do sprawdzania tego, co koleżka ten postanowił nagrać. Zamiast autotune'a i flaków z olejem dostałem naprawdę fajne, utrzymane w zadziwiająco wiernej dirty southowej, prawilnej szkole robienia bitów, śpiewo-rapy nie tylko na tematy damsko-męskie, bo potrafi Kirko uderzać w klimaty luźne i zabawne (track o podrywaniu brzydkich kobiet, BRZYDKICH KOBIET, PODRYWANIA, BRZYDKICH, PODRYWANIA, B-R-Z-Y-D-K-I-C-H). Zadziwiająco fajnie się tego słuchało, tym bardziej, że oba mikstejpy są całkiem klimatyczne i, jak wspomniałem, świetnie wyprodukowane, rzekłbym nawet, że konserwatywnie jak na gościa, który na featuringach odpierdala taką kaszanę. Lukuję forłardowo na następne projekty tego śpiewaka, przypuszczam, że jeszcze mnie Kirku zaskoczy nie raz.
Wady: Zdarzają mu się tandetne zagrywki, używa niemodnego już autotune'a, czasem ma głupie linijki, ot, takie tradycyjne przywary śpiewako-raperów, Drejkiem Kirko nie będzie, to bankowo fakt jest to.
W 2014: Sądzę, że za rok będziemy jeszcze kojarzyć Kirka, jeśli nie z jakiegoś solidnego legala, to z paskudnych gościnnych wyć do Księżyca. Nie wróżę mu wielkiej kariery, ale może spróbuje coś wyrwać na poziomie Future'a, od którego na marginesie jest dużo ciekawszy i mniej kosmiczny.

Ocena 4/5

ScHoolBoy Q

Czego słuchałem: Setbacks (ocena 3,5/5), Habits & Contradictions (ocena 4/5)
Zasłynął:
Podobny do: Mieszanka Daza Dillingera i A$AP Rocky'ego
Zalety: Schoolboy ma zdecydowanie największy potencjał do tworzenia czystego mainstreamwego rapu, większy niż Kendrick, oczywiście większy od Ab-Soula i nawet Jay Rocka. Ma charakter, ma mocne, agresywne flow, świetny głos, ucho do bitów, czuję bangery, na dodatek potrafi zrobić poważne tracki na odrobinę tylko gorszym poziomie niż Dobry Dzieciak czy Soulo.
Wady: Obydwie wydane przez niego niezależne płyty pełne były nierówności, zdarzały się zbędne wypełniacze i tracki zupełnie nieimponujące. Końcówka "H&C" jest słaba, kawałki o dymaniu są słabe (może chociaż dymanie było dobre, skoro OST zawodzi), ma Q tendencję do zbaczania z trasy spójności w wir chaosu (darujcie).
W 2014: Coś Schoolboy przez ten 2013 rok ugra. Może jakiś beefik (z kimś z TDE?), może dobry singiel, kontrakt z kimś, kto ma dolary, dobre recenzje w prasie i okaże się jeszcze, że to Q będzie liderem Black Hippy na rok 2014. Nie będę ukrywał, kibicuję mu nawet mocniej, niż Kendrickowi.

Dizzy Wright

Czego słuchałem: SmokeOut Conversations (ocena 4/5), Free SmokeOut Conversations Mixtape (ocena 3,5/5)
Zasłynął: Jeszcze niczym
Podobny do: A$AP Rocky, Neako, XV, B.o.B
Zalety: Dizzy, wbrew pozorom, ma szersze spektrum proszanych tematów niż Wiz i Flacko (Waka Flacko też), co widać zwłaszcza na Konwersacjach za realną gotówkę. Sam Dizzy mówi, że ludzie porównują go do... 2Paca, i o ile wg mnie raczej nieprędko osiągnie ten poziom, to słychać u niego niezbędne zalążki tego, co doprowadziło do sukcesu swaggerów + wyróżnia się jego chęć do tworzenia tracków z "przekazem" (wszyscy tego słowa nienawidzimy). "SmokeOut Conversations" jest zróżnicowane zarówno tekstowo, jak i muzycznie, klimatyczne i ciekawe, wobec czego bez wahania popieram autorów z XXL, którzy Wrighta nominowali.
Wady: Mogą go trapić te same dolegliwości, co innych podobnych mu stylem raperów- wtórność, odcinanie kuponów i niechęć do pracy. Póki co jednak nie słychać tego w jego twórczości, warsztat ma naprawdę dobry, więc będzie to chyba pierwszy Nominat, u którego jakichś konkretnych wad wskazać nie mogę. Nie wiem natomiast, czy będzie w stanie tworzyć bangery, "Can’t Trust ‘Em" wiosny nie czyni. Musi się sprawdzić jeszcze na tym polu.
W 2014: Nie wierzę, by odniósł komercyjny sukces, muzycznie i stylistycznie bowiem jest podobny do innych, a ludziska i tak na teksty uwagi nie zwracają.
Musi się zdarzyć coś wyjątkowego, by Wright zaistniał w świadomości na dłużej.

Angel Haze

Czego słuchałem: Reservation (ocena 4,5/5), Classic- (ocena 3,5/5)
Zasłynęła: Śmiesznym beefem z Azealią Banks (niestety nie skończyło się na zapasach w kisielu)
Podobna do: Jean Grae, MC Lyte
Zalety: Na początku byłem pewny, że obecność Angel to ukłon XXL w stronę poprawności politycznej i wciskanie kobiety trochę na przymus wg parytetu, dzięki któremu na nominację załapała się też Iggy w roku ubiegłym. Tymczasem „Reservation” to bardzo mocny materiał, żróżnicowany tematycznie i muzycznie, z charyzmatyczną, niejednowymiarową i inteligentą gospodynią (nie wiem, jakoś nie pasuje mi to określenie, gospodarz to gospodarz, a gospodyni od razu kojarzy się z kojarzeniem Bartusia z „Przepisu Na Życie” i Filipka z „M jak Miłość”, 25 przepisami na potrawy z ziemniaka i temu podobnymi artybutami domowych kwok).
Często zbiera jej się na osobiste zwierzenia, wspomina bardzo traumatyczne przeżycia z dzieciństwa (zły dotyk boli ją do dziś), odważyła się nawet na zajumanie bitu do „Stan” Eminema, by wyłożyć na stół jedną z najbardziej wstrząsających historii w dziejach kobiecego rapu. Cieszę się, że dostała się tu kobietka, cieszę się, że nie jest pustym plastikiem jak Nicki czy Kim, cieszę się, że normalnie wygląda, normalnie się ubiera i ma coś do przekazania, po kobiecemu wreszcie.
Wady: Trudno wskazać jakąś jedną konkretną wadę Aniołka. Niektórzy mogą narzekać na niespójność muzyczną „Reservation”, dla mnie on był paradoksalnie zaletą. Niektórzy szowiniści narzekają też na brak krągłości, cóż, wiadomo, dobry cyc i tyłeczek mogą tylko pomóc (Kazia Szczuka np. ich nie ma i pożądliwie spoglądają na nia tylko hardkorowe lesby-butche-motocyklistki w skórach z ćwiekami), ale pomyślcie o tym tak, bez nich może skupicie się bardziej na rapie niż oglądaniu teledysków. Ja np. teledyski Nicki oglądam na mute….
W 2014: Mąki z tego chleba nie będzie… czy jakoś tak. Sukces komercyjny zapewne ominie Angel Haze, nawet jeśli nagle zdecydowałaby się na zwrot o 180 stopni, to miejsce już dawno zajętę przez Nicki.
Nie widzę żadnego zapowiedzianego na 2013 legala, może więc z tą jej karierą być różnie. Podejrzewam, że za rok Haze będzie już przykryta warstwą patyny.

Ocena 4,5/5


Ab-Soul

Czego słuchałem: Long Term Mentality (ocena 4/5), #controlsystem- (ocena 4,5/5)
Zasłynął: Dissowaniem Hovy, no i tym, że jego dziewczyna skończyła ze sobą, choć nie sądzę, by akurat to uwzględnił w career-planie.
Podobny do: Kendrick Lamar, Nas
Zalety: Jeśli Jay Rock i Schoolboy odpowiadają w Black Hippy za bardziej twardą, bezlitosną i uliczną stronę twórczości, to w tyle z książką w ręku i zadumą nad światem pozostają Kendrick i Ab-Soul właśnie. Nie chodzi tylko o dziwnie oddziałujące na psychikę nawiązania do tragicznie zmarłej dziewczyny swego życia... na projektach Soula znajdziemy także sporo spostrzeżeń natury społecznej, obyczajowej i opisu zwykłej ludzkiej podłości. Chcecie wiedzieć, jaka choroba była powodem ostracyzmu wobec tego rapera w szkole?
Wady: Może mieć problem z uniwersalnością, lepiej też, by nie zapętlał się na temacie swojej kariery (jak na „LTM”), bo niewiele wtedy się różni od reszty raperów. Musi mu się tylko chcieć pisać dobre teksty i jednocześnie dobierać bardzo dobre podkłady, bo z tym nawet na „#controlsystem” bywało różnie. Ma też ten problem, że za mądralę i mesjasza robi już Lamar…
W 2014: W 2014 w dalszym ciągu będzie w cieniu Lamara.

Logic

Czego słuchałem: Young Sinatra (ocena 4/5), Young Sinatra: Undeniable - (ocena 4,5/5)
Zasłynął: Na razie chyba tylko dobrym wynikiem downloadów na datpif… Używa też słowa „nigga” (Mixed Feelings), tłumaczy to mieszanymi rodzicam, hmmm…
Podobny do: Yelawolf (bez agrarnego akcentu), Mac Miller, Machine Gun Kelly
Zalety: Ciekawym raperem jest ten Logic. Do tej pory, z tego co widzę po sobie i forach, nie był to zawodnik szeroko znany,a warto było sobie posprawdzać te jego Sinatry wcześniej. Kolega ma dobrą technikę, flow, robi tracki na każdą okazję, potrafi zręcznie przejść z luzactwa do poważnej rozkminy (a tego brakuje np. Ab-Soulowi choćby), fajny głos, dużą charyzmę i słychać, że w studiu czuje się bardzo pewnie.
Wady: Powinien zrobić coś w 100% autorskiego, na obu mikstejpach bowiem ciśnie częściej lub rzadziej na jakichś znanych klasykach (np. „Regrets” czy „Dead Presidents”), zobaczymy, jak mu wyjdzie projekt, nad którym będzie musiał czuwać w całości.
W 2014: Nic się na razie w biznesie Logica nie dzieje, majorsy nie biją się o niego, mikstejp za to w drodze… W 2014 będzie kolejny mikstejp w drodze.

Ocena 5/5


Action Bronson

Czego słuchałem: Wszystkiego, większość co najmniej na 4.
Zasłynął: To jest najlepsze, tylko działalnością muzyczną. No, i podobieństwo między jego głosem i Ghostface’a też robi swoje…
Podobny do: Ghostface :)
Zalety: Gruby Kulfon to najbardziej charakterny, charakterystyczny i odjechany raper z całej tegorocznej gromady. Nie przebiegnie kilometra bez zawału serca, ale na mikrofonie uwalnia megatony bezczelności, seksizmu, humoru, cwanego ulicznego i narkotycznego slangu i na dodatek brzmi dobrze na każdym, nawet najgorszym paździerzu. Najciekawsza persona w tym gronie, najbardziej rzucająca się w oczy, będąca jedną nogą w klasycznym, nowojorskim podziemiu razem z Meyhemem Laurenem, a drugą w cloudowym, modnym i swaggerskim lesie, w którym drzewa sadzi Harry Fraud.
Wady: Nie jestem w stanie wymienić żadnej, może poza tym, że narusza zasady dobrego żywienia.
W 2014: Marzy mi się Action Bronson ze sprzedażą legalnej płyty na poziomie 150k w pierwszym tygodniu. Ciekawe, jak mu się powiedzie w Warnerze, za jego sukces ewentualny odpowiada znany chyba wszystkim z twórczości Eminema, Paul Rosenberg. Wyczekuję legalnego, takiego w pełni mainstreamowego debiutu Kulfona z wielką niecierpliwością. Liczę, że w 2014 będę mógł napisać: He made, he f-word made it.

--------------------------------------------------------------

Tak, to koniec.
Zgadzają się moje oceny z waszymi?