Najbardziej przereklamowani raperzy (Pt. 2)

Często, konsekwentnie przez 3 lata od premiery pierwszej części, domagaliście się, bym kontynuował ten cykl, bo przecież hejty tak fajnie i łatwo się czyta. Stąd zapewne brak z waszej strony żądań o cokolwiek nawet zbliżonego do "Najbardziej niedocenieni", "Najbardziej uśmiechnięci" czy "Najbardziej porządni". Prawda jest taka, że jesteście zwykłymi, marnymi frustratami, podobnie zresztą jak autor tego bloga, wolicie negatywne emocje, wylewanie żółci, złośliwość, jad i za to was zresztą kumple tak bardzo cenię.
Proszę więc, oto kolejna wyselekcjonowana piątka asów, których popularności sieah albo nie rozumie, ale nienawidzi.
Oto jedna z tych serii wpisów, które powodują, że ten blog ma taki sukces, a twój jest chujowy i nikt na niego wchodzi.

Skoro już kliknęliście to "czytaj więcej", to zapewne zastanawiacie się, jakiś to, o jakiż ten oto wpis będzie. Pewnie zadajecie sobie pytanie, czy w serdecznej, przyjacielskiej atmosferze będziecie mi tu dyktować, kogo powinienem uważać za przecenionego i czy może ja będę kiwał z uznaniem głową nad waszą błyskotliwością i sobie tak tutaj będziemy gadułkowali przy ciepłym jazzie lejącym się z głośników. Tego wymaga klasyka, powiecie, tak chciał Kool Herc gdy tworzył swój pierwszy trapowy bit i tak być musi. Musicie niestety pamiętać, że to moje poletko, tutaj ja zawsze mam rację, zawsze ostatnie zdanie i nie uda się wam przemycić zbyt wielu przytłaczających mnie rzeczy, także więc albowiem zali wżdy pozwolicie, że powołam się na swój poprzedni wpis tego typu, z, łohoho, jak ten czas leci, 2011 roku. Powołać się chcę na mały FAQ, który pojawił się pod koniec pierwszej części przereklamowanych. Przeczytajcie go, jeśli łaska, by potem nie było durnych pytań i nieporozumień. Tym razem dane na początek, tak na wszelki wypadek.

1. Hej, nienawidzę Lil Wayne'a, Jaya-Z i Wiza Khalifę. Dlaczego nie ma ich w zestawieniu?

Zapewne ośle dlatego, że to moje zestawienie, dlatego, że ten wpis mówi o raperach mniej popularnych, i dlatego, że wyżej wymienieni mają wystarczająco dużo hejterów, żeby stwierdzić, że nie są przecenieni. Przecenione mogą być tylko święte krowy, i tylko o nich będę pisał.


2. Dlaczego nie ma tu rapera XX?

Raz, raper XX nie istnieje (miał być dowcip) [ad vocem- w międzyczasie pojawił się za to raper XV]
Dwa, to moje zestawienie.
Trzy, zapewne znalazłbym 100 powodów, dla których XX nie jest przeceniony tylko po to, by cię zgasić.

3. Dlaczego jest tu raper XX?

Raz, to moje zes... (ech, z jakimi durniami człowiekowi przychodzi obcować)
Dwa, patrz #3 pytanie wyżej, i odpowiednio przekształć.

4. Dlaczego oceniasz raperów przez cyferki? A gdzie miłość do muzyki?

Bo tylko liczby nie kłamią.

5. Dlaczego tylko 5?

Cóż, przyznam się, ciężko mi było znaleźć więcej przykładów [no, to nie do końca prawda, po prostu zapłacili mi za 10 odcinków, muszę coś zostawić na później.]

6. Dlaczego Korwin-Mikke przepada w każdych wyborach? [w 2011 to było jeszcze aktualne, pamiętajcie.]

Bo głosują ludzie, którzy już zeszli z utrzymania mamusi.

7. Kiedy Korwin wygra?

Jak regulamin Miss Polonia dopuści posiadanie wąsów.

8. Dlaczego tak nienawidzisz polaków patriotów katolików smoleńskich? [w 2014 są już mi w sumie obojętni, teraz hejtuję wojujące feministki.]

Kogoś trzeba.

No, to skoro mamy już pewne sprawy wyjaśnione, to pozostaje tylko przejść do clue programu.

Aesop to typowy przykład człowieka, który minął się z powołaniem. O ile bowiem tekściarzem jest bez wątpienia wybitnym, to z przekazywaniem swoich lyricsów na majku jest już znacznie gorzej. Zobaczcie sobie teledysk do "ZZZ Top", beznamiętny, pozbawiony emocji głos przypomina raczej spikerów zapowiadających pociągi do Małkini na Dworcu Wileńskim niż cokolwiek godnego tego, by być tłem opisowym dla tak dynamicznego w sumie teledysku. Już nie mówiąc o tym, że po jakichś 30 sekundach ten głos zaczyna denerwować i ogląda się ów klip na mute. Tak w sumie jest na wszystkich płytach prawilnej wersji A$APA, jakie miałem okazje słuchać (nie wszystkie dałem radę do końca).
Aesop jest idolem hip hopowych nerdów i niech sobie nim będzie, jego dokonania oferują niestety zerowy replay value, ba, jak wspomniałem, czasem ciężko dotrwać do końca. Jak dla mnie powinien dawno temu zostać ghostwriterem. Jak już chcecie jakiegoś alternatywnego idola w swoim życiu, to sięgnijcie lepiej pod Sage'a Francisa, który ma naprawdę dobre, słuchalne rzeczy w swoim resume.

Zawsze zastanawiałem się, skąd w Polaczkolandii wziął się kultowy status raperów takich, jak Mr. Meth...
Znaczy się ja wiem, bo debiut Wu-Tang, bo dorastaliście przy "How High", no bo przecież jakie flow łoooo!
Prawda jest taka, że raper nigdy nie nagrał niczego na miarę swojego potencjału, jego dyskografia jest bardzo nierówna i pozbawiona niezaprzeczalnych klasyków, które były dziełami kolegów z kultowej dziewiątki. Umieszczanie Method Mana w pierwszej 20 raperów wszech czasów jest od zawsze, na zawsze poważnym nieporozumieniem i powinniście się na serio zastanowić nad tym w przyszłości. Ghostface jest postacią o kilka kalibrów poważniejszą do takich zestawień, nawet Raekwon, nie mówiąc o tak niedocenionych gościach jak GZA.
Czas chłopaki zdjąć parasol ochronny z tego rapera i powiedzieć sobie na serio, jak to naprawdę z nim jest. A prawda jest taka:
- zero progresu od czasu 1994
- zero klasyków na koncie
- śmieszny dorobek muzyczny w porównaniu do kolegów z ekipy
- poleganie na "How High" czy idiotycznych tworach jak "Method & Red", bo skillsy raperskie za małe

Pogódźcie się, młodzi fani rapu znają Methoda już tylko z "How High", bowiem w nowym tysiącleciu nie dokonał muzycznie ten raper niczego, co mogłoby takich ludzi zainteresować. Może czas pogodzić się z faktem, że to po prostu dobry raper, żaden odmieniec, który niby wpływa na rapgrę, który niby ma ambicję, który coś w historii tego gatunku może zmienić. Nie może się nawet zbliżyć do długowieczności i pozostawania w świadomości słuchaczy, którą mogą się pochwalić Ghost, Rae czy RZA. Jeżeli mielibyśmy wskazać najbardziej zmarnowany talent z wielkiego Wu, to Meth wydaje się być oczywistym wyborem.

Tu przyznaję się miałem dużo problemów, najwięcej z prezentowanej tu dziś ekipy, bowiem dwie pierwsze płyty X'a to klasyki, niezaprzeczalne. Nie starzeją się może zbyt dobrze i choć dziś słuchając ich można się parę razy potknąć o paździerzowaty bit czy jakiś mniej lub bardziej głupi tekst, to warto je mieć na półce, zwłaszcza, że X był raperem, który się trzymał hardkorowych korzeni i mimo tego sprzedawał niewiarygodne ilości płyt. Niestety, w nowym tysiącleciu nie było już tak dobrze, X skiepścił się muzycznie na długo przed tym, jak stoczył się w życiu prywatnym (i nie mówimy tu tylko o wyjątkowo brzydkiej byłej żonie).
X to jeden z tych raperów (innym jest Method Man np.), który liczył na to, że pozostanie taki sam, a fani to kupią i tak. Nie zanotował żadnego progresu od czasu swoich dwóch pierwszych albumów i myślał, że to wystarczy. Niestety, jego odbiorcy dorośli i zajęli się poważniejszymi raperami, natomiast młodzi już nie mają takiego przywiązania do jego muzyki, nie czują jego przekazu, nie rozumieją, jest dla nich panem z innej epoki, który atakuje i wyśmiewa ich ulubionych raperów, bo nie są twardzi i bezlitośni. Problemem jest, że młodzi nie wiedzą, dlaczego ich fav. rapper powinien być oszalałym zakapiorem z ulicy, a nie eleganckim dżentelmanem w drogim smokingu albo w, o zgrozo, kilcie. Coś, co szybko zrozumiał Jay-Z, jakimś cudem ominęło maleńki móźdżek Crackamana.
Słowem, DMX się zestarzał, nie dostosował się, zaginął mentalnie w odmętach historii i postępu, nie ważcie się więc go wstawiać do żadnego poważnego top 20.
X jest ofiarą ery 50 Centa, jedną z najbardziej tragicznych.

NO CO TY, NIE LUBISZ JAZMATAS, A GANGSTARR TO CO?! ;(;(;(;(
Cóż, jak już zapewne niektórzy z was wiedzą, nie do końca tak je lubię.
Wiem panowie, że o zmarłych albo dobrze, albo wcale (widać to było zwłaszcza w, pełnych krześcijańskiej miłości bliźniego, komentarzach kolegów patriotów po zejściu Tadeusza Mazowieckiego), ale niestety trzeba powtórzyć moje tezy z powyższego, starego wpisu.
Więc, sumując i nie przedłużając- Guru był przeciętnym raperem, na pewno nie najgorszym ale i daleko mu było do nawet górnych stanów średnich, które mogą okupować tacy np. Styles P, Buckshot czy Havoc. Jego Jazzmatazzy były fajne, ale to raczej dzięki unikalnej warstwie dźwiękowej, sam MC często tylko zawadzał i denerwował niszcząc świetny klimat budowany przez legendy poważniejszego brata rapu. Jego płyty z Premierem, cóż, tak samo, nic dziwnego, że Preemo do dziś wymieniany jest jako jeden z największych, Guru za to jest pomijany w każdych rankingach. Nie wiem koledzy, czy już sobie tę postać odbrązowiliście, ale czas najwyższy, wstyd w towarzystwie wymienić MC Guru jako kandydata na GOAT'a, a już stawianie go obok Paca czy Biggiego powinno być karalne.

Czas zająć się znacznie nowszym nabytkiem rapowej sceny, mesjaszem prawdziwego hip hopu, który miał wskrzesić gatunek razem ze swoją ekipą może i pełną nołnejmów, ale za to dla urozmaicenia z jednym samobójcą.
Jeśli Bada$$ ma być nowym Nasem, to wychodzi mu to... bardzo dobrze, paradoksalnie, jest bowiem istotnie takim samym nieudacznikiem, jak Mr. Jones. Już nawet pomijam bekę z przegranego twitterowego beefu z Lil B (LIL B KURWA) i wieńczącego go usunięcia konta, ale głównym problemem jest to, że Badass nie niesie w, jak przystało na 90's junkie, backpacku żadnego atutu.
Owszem, zdarzają mu się dobrze technicznie pojechane wersy, ale na tym lista plusów zasadniczo się kończy. Nie zachwyca flow, nie jest bynajmniej dobrym tekściarzem, nie ma nawet promila charyzmy, ma przeciętny głos, nie ma też zbyt dobrego ucha do bitów, czyli, jakby nie patrzeć, coś tam jednak z tego Nasa ma w sobie.
Jeżeli wam to wystarczy, to śmiało sięgajcie po jego dzieła, np. tak powszechnie chwalone "1999", którego to fenomenu absolutnie nie jestem w stanie zrozumieć, już nawet pomijając, że w roku 1999 ten autentyczny, oryginalny backpackerski truskul już leżał i kwiczał, Nas wyginał się w teledyskach z Puff Daddy'ym dumnie prężąc swój shiny suit, a największe triumfy święcili No Limit i Cash Money.
Jeden z najgorszych freshmanów ostatnich lat, co widać zresztą po wszystkich innych koszmarnych projektach po "1999", którym od biedy można tam się na chwilę zająć. Oby nigdy nie osiągnął żadnego sukcesu.