Cakes Da Killa- Hunger Pangs [June 18, 2014]

Tak się ostatnio zastanawiałem, czego na rapbzdurach jeszcze nie było, jakiego nurtu jeszcze nie dotknąłem. Jak dobrze wiecie sieah żadnego tematu się nie boi, był otóż Trip Lee ze swoim chrześcijańskim światopoglądem, pojawiali się nie do końca poważni gracze jak Lil B, były legendy, był Sage Francis, były pierdoły i nieudacznicy jak Papoose, był też kilkakrotnie K-Rino i jego monumentalne historie.
Wiecie, czego jeszcze brakuje? Czegoś na tyle kontrowersyjnego, by podzielić 2 siedzących przy stole cebulaków z Polski na 3 obozy opinii. Rapu pro-aborcyjnego póki co jeszcze nie ma, ale rapera geja pełnoprawnego już mamy. Rapera który reprezentuje raczej agresywny homoseksualizm, więc nie będzie, idąc za radą dobrych chłopaków z polskich ulic, siedział ze swoim zboczeniem w domu z dala od normalnych ludzi. Frank Ocean owszem zrobił pewien wyłom, ale pełnokrwisty raper bardziej przemawia do wyobraźni.
Jeżeli masz jakieś kompleksy na punkcie gejów, to twoja ostatnia szansa by odwrócić wzrok i spierdalać w podskokach. Gej to ponoć najlepszy przyjaciel kobiet, a czy zostanie najlepszym przyjacielem blogera? Zobaczymy.

Na początku należałoby wyjaśnić, kim ta zakała narodu polskiego, który wydał na świat papieża, jest.
Przede wszystkim- nazywa się bardzo heteroseksualnie- Rashard Bradshaw, imię sugerujące jakiegoś hardego murzyna z jednym szklanym okiem, krojącego staruszki z torebek i sprzedający towar dzieciom w szkole. Chłopak pochodzi z Teaneck w stanie New Jerssey, które co prawda papieża Polaka nie dały nam, ale to tam powstawały takie marki jak Isley Brothers, pojawiali się tam też Jodeci, Juelz Santana, posiadłość miał tam Notorious B.I.G., a aktualnie pomieszkuje tam nie kto inny niż Placido Domingo.
Cakes, wg notki z wikipedii, "wyszedł z szafy" w trzeciej klasie, uzasadniając to całkiem rozsądnie, w końcu skoro rap gloryfikuje przemoc i zabijanie, to czemu miałby nie pozwolić panoszyć się gejowi?
Zastanawialiście się kiedyś, ilu z tych waszych ulubionych raperów jeszcze siedzi "w szafie", ilu boi się przyznać? Ja też nie, ale musicie przyznać, że na 100% paru kolegów sympatycznych by się ustrzeliło przy okazji starej dobrej "powiedz prawdę albo zadźgam twoją rodzinę".
Zanim jeszcze przejdziemy do sedna, to na pewno zauważyliście, że o LGBT zrobiło się ostatnio głośno także w kontekście hip hopu, pojawił sie Frank, jest Cakes, jest ktoś tam z Odd Future (nie pamiętam), pozytywnie o pedziach wypowiedział się Jay-Z, Snoop Dogg, Talib Kweli, Ghostface, Kendrick Lamar i T.I. (obaj poparli homo-małzeństwa), Macklemore nagrał dla nich hymn, z oskarżeniami o odmienne preferencje musieli się zmagać Erick Sermon, Lil Cease, Prodigy, a krążyły kiedyś ploty, że Diddy zabrał Xzibita do... gejowskiego klubu.
Zastanawiam się czasem panowie, jak to jest być takim czereśniakiem z Polski, wrogo patrzącym na wszystko i poniekąd rozumiem was, że wybraliście polski hip hop. Ten, póki co i o ile moje info jest aktualne, wolne jest od propagowania zachowań niezgodnych z Pismem Świętym. Współczuję wam za to, jeśli próbujecie jednocześnie świrować znawców murzynów, to nie może być łatwe, gdy taki bożek jak Kendrick wbija wam nóż w plecy deklarując sympatię dla małżeństw tej samej płci. Jak żyć, skoro taka serialowa "Gra o Tron" usilnie stara się wcisnąć wątki homo, nawet jeśli te nie występowały w książce? Czasem zastanawiam się natomiast, dlaczego geje ludziom z kręgów prawicowych kojarzą się tylko z przeklętą przez pana boga sodomią? Heteroseksualista pewnie by powiedział "Verdammt"!
W tym miejscu proszę uprzejmie judeosceptyków, afroamerykanosceptyków, homosceptyków, multikultisceptyków, teoriiewolucjisceptyków, prezerwatywosceptyków i kogo tam kurwa jeszcze Artur Zawisza, pod auspicjami swego wąsa, zrzesza, o zaprzestanie czytania i poważne zastanowienie się nad jakąś krucjatą. Nie wyganiam was (choć oczywiście znacie moje lewackie światopoglądowe ideały, więc nie powinno was tu w ogóle być), sam nawet nie uważam, że ciotowaty hip hop jest tym, czego ta kultura potrzebuje i nie wierzę w jakąś rewolucję, nie poprę jej. Jestem zdecydowanie samcem alfa i estetyka rapera geja mnie nawet odrzuca, ale co zrobić, nie ja ustalam, kto wydaje co na zachodzie.

No dobra, zostali już sami lewacy, to możemy pogadać jak ludzie. Co tam ziomy? Pamiętacie Rewolucję Październikową?
Nie no na serio, zajmijmy się tym Kejksem i miejmy to w końcu z głowy.

Nie będziesz obcował z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą. To jest obrzydliwość!
Stary Testament, księga kapłańska, "Czystość małżeńska. Zakaz nadużyć"

Przyznam się, że nie miałem okazji, tu za przeproszeniem, obcować z wydanym poprzednio przez tego rapera mikstejpem "The Eulogy" nie tylko zresztą w ten sam sposób, w jaki robię to z kobietą. Wydawnictwo to zostało oblane (za przeproszeniem znów) pochwałami przez tak uznane na śmieciowych białych przedmieściach redakcje jak pitchfork czy needledrop, można więc uznać, że nie warto było się z tą pozycją (no jakoś tak samo wychodzi) zapoznawać. Wysłuchawszy kawałka, który wam dałem na wstępie, można chyba natomiast jakoś tam stwierdzić, że Cakes odrobinę się ugrzecznił tekstowo, przez co jest, hmmm jakby to ująć, łatwiejszy do przełknięcia (nie da rady), choć nie zmienił bynajmniej preferencji muzycznych.
O ile faktycznie nie nagrywa już takich szalonych pieśni o dymaniu czyjegoś chłopaka, to nie brakuje mu jednak bezczelności i naprawdę podobne temu teksty często na "Hunger Pangs" usłyszymy. By była jasność, jak chcecie czegoś poważnego o homoseksualizmie, to musicie szukać gdzie indziej, Cakes to nie Gore Vidal, to raczej pewny swego typ, który nie będzie się tutaj wam tłumaczył, co, jak, dlaczego, on traktuje swoje preferencje jako coś naturalnego.
Nie jest przy tym cnotką, nie zachowuje siebie dla tego jedynego, posuwa murzynów jak szalony i jakoś nie ciągnie go do spowiedzi. Niemożliwe? Cóż, przeczytacie parę cytatów, uwierzycie. Już sam fakt, że sam siebie nazywa dziwką, czasem nawet grubą dziwką (o Maryjo), że paraduje w szynszylach- to powinno wam dać do myślenia, nawet jak podejdziecie do tego projektu bez przeczytania, kim Cakes tak naprawdę jest.
Tętniący klubem i parkietem "It's Not Ovah", świetnie wyprodukowany w sam raz na jakąś homo-imprezę to tak naprawdę jedynie wstęp. W "Truth Tella" np. mamy coś takiego:

All my niggas is zombies so when we mob its like thriller
My coochie the softest
Like my walls all chinchilla
I keep his dick on stiff just please don’t give me no splinters

albo

Bitch I’m really it
And you’re really not
My tongue alone will turn a top into a hotspot
Watch me cook it up
Woks on a stovetop
Bitch I’m so hot
Daisy dukes and crop tops

Jak widzicie więc, nie jest dobrze, a takich cytatów w przekroju całej płyty byłoby znacznie więcej. Nie będę cytował, bo przestaniecie mnie w ogóle czytać, ale uprzejmie ostrzegam. U mnie pewien niesmak pozostał, raczej nigdy nie będę zwolennikiem żadnego homo-artu, a estetyka dwóch facetów w kontekście seksu mnie mocno odrzuca, choć przecież kibicuję im, by dostali te małżeństwa. Tak się złożyło, że raper rzuca w twarz wszystkim, że taki jest, mówi to oficjalnie. Jeśli macie więc jakąś szczególną awersję do tej tematyki, to radzę uciekać, bo Cakesowi wcale nie jest wstyd, że posuwa tę samą płeć, nie jest z tego powodu skruszony i nie ucieka od tego tematu, jest pedałem, ale, w odróżnieniu od Biedronia, nie jest ciotą.
Jak już wspomniałem nie poprę rewolucji homoseksualnej w rapie i jednocześnie nie sądzę, by "Hunger Pangs" galopowało w pierwszym rzędzie szarżujących na bastiony watykańskie. Wyjąwszy bowiem kontrowersyjne teksty to mixtape ten nie prezentuje żadnej specjalnej wartości intelektualnej, w odróżnieniu od projektów Lecrae czy wspomnianego Tripa Lee nie jest niestety przedsięwzięciem przesadnie interesującym. Nie znaczy to natomiast, że nie warto w ogóle się z tym zapoznać. Killa ma naprawdę zacne flow, ujeżdża (ekhem) nietypowe podkłady z pewnością godną weterana, posiada też dobry, mocny głos i zdecydowanie nie jest katorgą słuchanie płynącego po takich trackach jak "Paid & Published", który na spokojnie mógłby konkurować z hiciorami od A$APA czy innego Big Seana. Fajnie wypadł też "Just Desserts, szybki, skoczny, wpadający w ucho i jednocześnie nietypowy, jakby naznaczony innością, z którą zmaga się sam raper. A że rapuje o tym, że raperzy chcą go jeść jak masło? Cóż, taka konwencja.
Warto wspomnieć, że jest to mixtape pozbawiony featuringów, przyjemnie krótki i dość oszczędny w refreny, kolejne ciekawostki budujące ten w sumie w jakiś sposób intrygujący, acz nie do końca pasjonujący mixtape.


Muzyka tutaj to różne wariacje na temat szybkiej, niekoniecznie ambitnej, acz strawnej elektroniki, często dość przyjemnie pokręconej, raczej nie mającej nic wspólnego z tym, co aktualnie modne w mainstreamie. No, może panowie z A$AP Mob by się na tych bitach odnaleźli, nie miałby też pewnie z tym problemu Danny Brown, którego "Old" być może nie jest takie do końca brzmieniowo bliźniacze, ale w jakiś sposób całkiem bliskie, zwłaszcza na tej drugiej, znienawidzonej przeze mnie, części. Inne akcenty, takie jak bardziej soulowe "Rotation" czy już całkiem prawilnie hip hopowe "Truth Tella" to miłe dodatki do całości.
Szczerze mówiąc nie chciało mi się sprawdzać, kim są Wildkatz, LSDXOXO, Poisonous Relationship czy SXYLK, wydają się bowiem dość egzotyczni i nie sądzę, by udzielali się na jakichś bardziej znanych rapowych płytach (możecie mnie poprawić), spisali się jednak naprawdę dobrze. Jeśli miałbym pisać jakiś soundtrack pod przygody homoseksualnego ruchacza (boże, w którego zresztą nie wierzę, spraw, by się tak nigdy nie stało) to na pewno odezwałbym się do chłopaków na craigslist.

Ktokolwiek obcuje cieleśnie z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą, popełnia obrzydliwość. Obaj będą ukarani śmiercią, sami tę śmierć na siebie ściągnęli.
Stary Testament, księga kapłańska, "Ochrona rodziny i małżeństwa"
No właśnie, mam nadzieję, że Cakes nie ściągnie jednak na siebie śmierci i jakoś tam przeistoczy się w kogoś więcej niż tylko rapera, któremu zdarzyło się być pedałem. Skoro raperzy z przeciwnej strony (znów Lecrae i Trip) potrafią robić naprawdę ciekawe płyty, to czemu ciemna strona mocy nie może? "Hunger Pangs" to bowiem póki co tylko ciekawostka, nie wiem, czy powinienem tego od niej oczekiwać, ale ten mixtape jest miejscami zbyt... normalny, o ruchaniu rapują też normalsi, na takich bitach zdarza się słyszeć innych. Pierwszy oficjalny Queer Mc powinien chyba jednak odznaczać się czymś więcej. Póki co nie nadaje się chyba na bohatera LGBT, bo niejako utrwala stereotypy dotyczące tego środowiska. Nie próbuje przekazać zbyt wielu głębokich (hmm) treści, ale może jeszcze dorośnie i to przez niego zaczniecie nienawidzić amerykański rap jeszcze bardziej.
Czego wam serdecznie życzę i w tym miejscu się rozłączam.